Een groeiend avontuur

Terugblik op ruim een jaar (ver)bouwen in Groningen

In het prachtige Groningse dorpje aan de Dollard, Finsterwolde, waar de wind door de bomen fluistert en de lucht doordrenkt is met de geur van het boerenleven, begon begin 2023 ons verhaal. Een uitdagend avontuur, waarin we proberen God te volgen in wat Hij graag wil: Zijn goede nieuws en Zijn liefde voor de inwoners van Noordoost-Groningen uit te dragen naar ieder die daarin geïnteresseerd is.

Geen helder plan

Aangekomen in Finsterwolde, startte onze reis vol onzekerheid. Een boerderij met schuur en land, aangewezen als onze bestemming, maar zonder een helder plan. Hoe om te gaan met deze erfenis van hout en steen, deze oude getuigen van arbeid en toewijding? Geweldig, hoe in de loop van de tijd oude elementen hersteld konden worden. Naast het pionieren op de boerderij, startten we met een aantal activiteiten in andere Groninger dorpen.

Toen kwam een voor ons onbekende ondernemer met de vraag: ‘Wat te doen met de schuur achter de boerderij?’ Het antwoord was voor mij niet heel helder. ‘Een zaaltje timmeren’, opperde ik, ‘een ruimte waar mensen samen kunnen komen, waar we cursussen kunnen geven en bijvoorbeeld kinderclubs kunnen houden’. ‘Zo maar een zaaltje timmeren’ paste niet in het woordenboek van de ondernemer. Hij besloot ons te helpen om het vorm te geven. Nou, ‘ons’… ‘We doen het voor de Heere God…!’, lichtte de ondernemende broeder toe. En zo is het!

Verbouwing

Vanaf dat moment werden er tekeningen gemaakt en nu, negen maanden later, heeft de oude schuur vanbinnen een nieuw gezicht gekregen. We hopen voor de bouwvak uit de grootste bouwperikelen te zijn. Twee ruimtes, groot en klein, een kantoor en de nodige faciliteiten werden gemaakt uit hout en liefde, klaar om te worden gevuld met leven.

Echter het dak… We zagen bij de voorbereidingen van de bouw van de eerste ruimte dat het hard achteruit ging. Bij de koop hadden we in gedachten om het dak pas na een jaar of vijf aan te pakken. Maar zoals het er voor de winter uitzag, kon het geen vijf centimeter sneeuw meer houden. We hebben een verantwoordelijkheid naar bezoekers en naar de oude boerderij. Daarom deden we met hulp van ondernemers en particulieren via een crowdfundingsactie vanuit het Stichtingsbestuur, een poging om het dak te vernieuwen. En dit lukte. In juni hopen we dat het dak volledig vernieuwd is op oude, ambachtelijke wijze. Zo kan deze prachtige, oude boerderij nog weer jaren mee.

Concrete vragen, vage antwoorden

In een tussentijdse, informatieve kennismakingsbijeenkomst voor de buurt zagen we veel nieuwsgierige blikken, maar hoorden we ook argwanende vragen. Ons werd de complexiteit ervan duidelijk. Mensen zoeken – en logisch – antwoord op concrete vragen over onze plannen. Wat willen we bereiken met de schuur? Hoeveel mensen gaan we ontvangen? Wat betekent dit voor de drukte in de omgeving? Welke plannen liggen hieraan ten grondslag?

Logische vragen, omdat bij een dergelijk groot project normaalgesproken een grondige analyse hoort, die rekening houdt met groeimodellen en aantallen mensen. Het geld dat erin gestopt wordt, moet er ook weer uitkomen via de projecten die in een gebouw plaatsvinden. Hoe leg je dan uit dat ons werk niet gedreven wordt door een zakelijke aanpak, maar door onze God die in alles leidt en voorziet? Dat de plannen geen vastomlijnde kaders hebben, maar door de tijd heen vorm krijgen? We hebben geprobeerd uit te leggen dat er geen uitgestippeld plan is en we het eindplaatje zelf nog niet weten. Een lachwekkende vertoning, natuurlijk.

Wel hebben we kunnen delen wat er nu al gebeurt. Letterlijk vanaf de keukentafel en de huiskamer ontstonden Bijbelcursussen, kinderwerk, jongerenwerk, inspiratieavonden, werden er gesprekken gevoerd en konden we voedsel uitdelen.

Toekomstplannen

Toch triggerden de vragen mij om concrete toekomstplannen op papier te zetten. Een ondernemingsplan maken is voor mij geen grote uitdaging. Toch lukte het niet om de toekomst van ons werk en de boerderij vast te leggen. Want uiteindelijk besefte ik: het is niet aan ons om het pad te bepalen, maar aan Degene die ons riep. Hij gaat voorop, met één stap tegelijk. En ja, dat is soms best vaag. Ook voor ons. Maar we vertrouwen erop dat God een plan heeft. Een plan dat goed zal zijn, ook voor de mensen om ons heen. Want Hij die roept is trouw. En vol goedheid en liefde.

En zo staan we hier nu, te midden van de vruchtbare Groningse aarde, met verwondering te kijken naar wat er groeit en bloeit. Naar de lachende gezichten en de tranen van ontroering bij de mensen die we in ons werk ontmoeten. We mogen werken als instrumenten in Gods handen om Zijn boodschap van liefde en hoop uit te delen.

Misschien is dat wel het meest concrete plan dat we hebben: dat we, net als de appelhof -die naast de boerderij in ere hersteld wordt-, vruchten voortbrengen om uit te delen. Liefde, vreugde, vrede, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, geloof, zelfbeheersing… dat zijn de vruchten van de Heilige Geest van God. We bidden dat die zichtbaar zullen worden in ons en door alles heen wat vanuit de boerderij gedaan wordt. Omdat God zó is!